-
1 charakte|r
Ⅰ m pers. (N pl charaktery) 1. przen. (człowiek) character- to twardy charakter he’s a tough character2. Literat. character Ⅱ m inanim. (G charakteru) 1. (usposobienie) character C/U, nature C/U- cechy charakteru personality traits- mieć silny/słaby charakter to have a strong/weak character- ma gwałtowny charakter he has a violent nature, he’s violent by nature- (nie) leżeć w czyimś charakterze to (not) be in sb’s character a. nature- nie mógł tak postąpić, to nie leży w jego charakterze he couldn’t have done it, it’s not in his nature- mieć a. wykazać charakter to have character- siła charakteru willpower2. sgt (cechy) character- charakter wypowiedzi the character a. nature of a statement- impreza o charakterze dochodowym a profit-making event- nabrać/nabierać charakteru to acquire more character- po remoncie mieszkanie nabrało charakteru the renovation gave the flat more character- mieć/przybrać charakter czegoś to be in/take on the character a. nature of sth- demonstracje przybrały charakter rewolucji the demonstrations took on the nature of a revolution a. became revolutionary in character- stereotyp polskiego charakteru narodowego a stereotype of the Polish national character- charakter pisma handwriting3. sgt (funkcja) capacity- pracuje w charakterze doradcy he works as an aide- zatrudnić kogoś w charakterze asystentki to employ sb in the capacity of assistant książk.- żelazny a. stalowy charakter an iron will, a will of iron- człowiek bez charakteru a spineless character- człowiek charakteru a. z charakterem a person of a. with character- mieć charakter w nogach żart. (umieć szybko biegać) to run like the wind; (być skłonnym do ucieczki) to be ready to do a runner pot.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > charakte|r
-
2 charakter
сущ.• буква• литера• настроение• натура• нрав• природа• род• сорт• темперамент• характер* * *charakte|r♂, Р. \charakterru характер;cechy \charakterru черты характера; brak \charakterru бесхарактерность; człowiek bez \charakterru бесхарактерный (слабовольный) человек;
● w \charakterrze kogoś в качестве кого-л.;pracować w \charakterrze kogoś работать кем-л.;\charakter pisma почерк
* * *м, Р charakteruхара́ктерcechy charakteru — черты́ хара́ктера
brak charakteru — бесхара́ктерность
- pracować w charakterze kogośczłowiek bez charakteru — бесхара́ктерный (слабово́льный) челове́к
- charakter pisma -
3 charakter
( człowieka) character; (zjawiska, przedmiotu) character, naturew charakterze charakter — +gen in the capacity of
silny/słaby charakter — strong/weak personality
czarny charakter — (przen) villain
* * *mi1. (= osobowość) (personal) character, personality; dobry/zły charakter good/bad character; gwałtowny/trudny charakter violent/difficult character; charakter introwertyczny/ekstrawertyczny introvert/extrovert character; mściwy charakter vindictive l. vengeful character; stałość charakteru being set in one's ways, being balanced l. level-headed; kształtować czyjś charakter mould l. form l. shape sb's character; niezgodność charakterów irreconcilable difference of characters; mieć charakter be a person of (strong) character; człowiek z charakterem person of (strong) character; person with backbone; człowiek bez charakteru person of weak character; person of low moral standards; person with no backbone; szkoła charakteru school of hard knocks; university of life; wyrabiać charakter build character; shape l. mould character; to nie leży w moim charakterze it isn't in character with me; it isn't my way of doing things.2. (= cecha przedmiotu l. zjawiska) character, nature; urzędowy charakter official l. formal character; sprawa o charakterze urzędowym official business; w charakterze... in the capacity of...; in the character of...; acting as...; pracować w charakterze wykładowcy work as a lecturer; spotkanie ma oficjalny/nieoficjalny charakter it is an official/unofficial meeting; charakter pisma hand, handwriting, character; coś nabiera charakteru sth takes on character; nadawać czemuś charakter determine the character of sth; mieć charakter w nogach żart. be able to run fast; be the first to run away; uchwycić charakter czegoś capture the character l. nature of sth.3. teor.lit. character, hero; komedia charakterów commedy of characters; charakter statyczny static character; charakter dynamiczny dynamic character; czarny charakter zwł. teatr l. film villain, bad guy.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > charakter
-
4 charakter
człowiek o silnym/słabym \charakterze ein Mensch m vom starken/schwachen [ lub mit starkem/schwachem] Charakterczłowiek z \charakterem ein Mensch m mit Charakterczłowiek bez \charakteru ein charakterloser Mensch mto nie leży w jego \charakterze das ist nicht seine [Wesens]Artwizyta miała \charakter oficjalny der Besuch hatte einen offiziellen Charakter\charakter pisma Handschrift fw \charakterze gościa/nauczyciela in der Eigenschaft als Gast/Lehrerimpreza o \charakterze dobroczynnym Wohltätigkeitsveranstaltung fczarny \charakter Bösewicht m -
5 charakter charakte·r
-ru, -ry; loc sg - rzem1) (osoby) character2) (rzeczy, zjawiska) naturew charakterze + gen — in the capacity of
człowiek z charakterem/ bez charakteru — a person of character/of no character
См. также в других словарях:
człowiek — 1. Człowiek bez charakteru «człowiek o słabej woli»: Po każdym niespełnieniu wracałem do domu, przekonany, że jestem człowiekiem bez charakteru. S. Mrożek, Opowiadania II. 2. Człowiek bez jutra «człowiek niemający perspektyw, szans osiągnięcia… … Słownik frazeologiczny
charakter — m IV, D. u, Ms. charaktererze; lm M. y 1. «właściwy danemu człowiekowi zespół względnie stałych podstawowych cech psychicznych, określających jego stosunek do rzeczywistości, motywację jego czynów i przyjmowany system wartości oraz wynikające… … Słownik języka polskiego
charakter — 1. Czarny charakter a) «człowiek zły, przewrotny; szwarccharakter»: Obydwaj są to czarne charaktery, zachowujące się z prostackim cynizmem. K. Irzykowski, Pisma I. b) «postać literacka lub filmowa o takich cechach; szwarccharakter»: Grał prawie… … Słownik frazeologiczny
twarz — 1. Blada twarz «w literaturze o tematyce indiańskiej: człowiek białej rasy»: Tędy miał jasnowłosy Jeleń Rączy wybiegać wprost do wodopoju, jeszcze przed wschodem słońca, gdy blade twarze w domu, powyżej obozu, spać będą snem mocnym, borsuczym. M … Słownik frazeologiczny
wada — ż IV, CMs. wadzie; lm D. wad 1. «ujemna cecha charakteru, przywara» Drobna, przykra, dokuczliwa wada. Wady narodowe, społeczne. Człowiek bez wad. Mieć jakąś wadę. Wytykać czyjeś wady. 2. «brak, uszkodzenie obniżające wartość jakiegoś przedmiotu;… … Słownik języka polskiego
flak — m III, D. a, N. flakkiem; lm M. i 1. częściej w lm «kiszki, jelita, wnętrzności zwierzęce (wulgarnie także o ludzkich)» Flaki cielęce, wołowe. Czyścić flaki. ◊ pot. Flaki w kimś się przewracają «ktoś się gniewa, denerwuje, złości» ◊ Wypruwać… … Słownik języka polskiego
złoto — I n III, Ms. złocie, blm 1. «(Au) pierwiastek chemiczny z podgrupy miedziowców, liczba atomowa 79; metal szlachetny o barwie żółtej, miękki, kowalny, ciągliwy, odporny na działanie tlenu, powietrza, kwasów; w przyrodzie występuje rzadko,… … Słownik języka polskiego
